Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Status Quo


Βαραίνει  η ψυχή στο άκουσμα αυτού του εξευτελισμού...
Έκνομα να σε κατηγορούν πως ζεις εις βάρος "γηραιών πολιτισμένων".
Εσύ που τόσα πρόσφερες  στου πνεύματος τη γέννηση,
τώρα σκυλί κατάντησες να κλαις και να ουρλιάζεις
και τα άγρια αρπαχτικά φριχτά τη σάρκα σου να σκίζουν.
Ίσως το βάσανο των ευθυνών εσένα να βαραίνει
που χρόνια τώρα αγκάλιαζες ανθρώπων αυταπάτες
στα  πόδια σου για να σταθείς.
Λησμόνησες τα σφάλματα ,
τα όμοια εγκλήματα εις βάρος σου διαπράττεις .
Και τώρα δες πού βρίσκεσαι!
Στου μηδενός τον ξεπεσμό - κοινωνικό ρημάδι.
Τα μάτια μου αδυνατούν με οίκτο  πια να σε αντικρίζουν.
Βλέπεις, ανατροφή μου έδωσαν εσένα να αγαπάω.
Έρχεται όμως κι η στιγμή, αυτή η αγάπη σταγόνα στον ωκεανό να μοιάζει.
Θυσία χωρίς αντίκρισμα ασφυκτιά στο πέλαγο αιώνιων αμαρτιών σου.
Και σαν την ώρα του  απολογισμού ο χρόνος θα σημάνει...
Ποιος έμεινε; Ποιος έφυγε; Δίκαιο ποιος θα αποδώσει;

5 σχόλια:

  1. Ας σπάσουμε επιτέλους το απόστημα του εαυτού μας
    κι ας χυθούμε παντού σαν ποίηση
    οι τάφροι που υπάρχουν γύρω μας να γεμίσουν με ποίηση
    και μετά την μεγάλη ηρεμία να γίνουμε ξανά αυτό
    που ήμασταν.
    Την καλησπέρα μου κάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @barbakas: Καλησπέρα και σε σένα! Σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις που αφήνεις στο ιστολόγιό μου. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mia paroimia leei, xtupate twra pou mporeite... meta apo kathe thanato erxetai i litrwsi. pisteuw loipon, oti oloi mazi mporoume na vgoume apo ti melagxolia pou mas perivalei...

    sugxaritiria gia to blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι ο θάνατος να φέρει την αναγέννηση! ...Όσο για τη μελαγχολία καλό είναι να υπάρχει σε δόσεις πάντά "δημιουργικές". Σ' ευχαριστώ για την παρακολούθηση και για τα σχόλιά σου!

      Διαγραφή