Status Quo

Βαραίνει  η ψυχή στο άκουσμα αυτού του εξευτελισμού...

Έκνομα να σε κατηγορούν πως ζεις εις βάρος "γηραιών πολιτισμένων".

Εσύ που τόσα πρόσφερες  στου πνεύματος τη γέννηση,

τώρα σκυλί κατάντησες να κλαις και να ουρλιάζεις

και τα άγρια αρπαχτικά φριχτά τη σάρκα σου να σκίζουν.

Ίσως το βάσανο των ευθυνών εσένα να βαραίνει

που χρόνια τώρα αγκάλιαζες ανθρώπων αυταπάτες

στα  πόδια σου για να σταθείς.

Λησμόνησες τα σφάλματα ,

τα όμοια εγκλήματα εις βάρος σου διαπράττεις .

Και τώρα δες πού βρίσκεσαι!

Στου μηδενός τον ξεπεσμό - κοινωνικό ρημάδι.

Τα μάτια μου αδυνατούν με οίκτο  πια να σε αντικρίζουν.

Βλέπεις, ανατροφή μου έδωσαν εσένα να αγαπάω.

Έρχεται όμως κι η στιγμή, αυτή η αγάπη σταγόνα στον ωκεανό να μοιάζει.

Θυσία χωρίς αντίκρισμα ασφυκτιά στο πέλαγο αιώνιων αμαρτιών σου.

Και σαν την ώρα του  απολογισμού ο χρόνος θα σημάνει...

Ποιος έμεινε; Ποιος έφυγε; Δίκαιο ποιος θα αποδώσει;

Όνειρο



"Bed of dreams" Gustav Klimt



Σαν ντυθεί η νύχτα το φως του φεγγαριού

και στέμμα της φορέσει των αστεριών τη λάμψη,

αίνιγμα εσύ, ακαθόριστο,

στην κλίνη του υποσυνείδητου σεντόνι απλώνεσαι.

Κραυγή γίνεσαι  που σπάει εκκωφαντικά

την άηχη του θανάτου οχλοβοή.

Μη φεύγεις τόσο βιαστικά από τα ανοιχτά παράθυρα της νοερής μου κάμαρας.

Φθινόπωρο πολιορκεί την ύπαρξη

 κι ένας χειμώνας καιροφυλακτεί να κάψει κάθε φύλλο,

γυμνή να την αφήσει.

Μείνε ακόμα λίγο τους φόβους να σκεπάσεις.

Μα κι αν ακόμα έρχεσαι δαιμόνια να σπείρεις ,

μείνε  - όνειρο εσύ -

γιατί αύριο ζωή αληθινή αρχίζει.