Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Λόγια θαλπωρής

           Το στομάχι κόμπος άλυτος κι  απόψε.
     Χρόνια περνούν και αλαργεύουν κι εγώ βουβά τα κυνηγώ.
     Μην τύχει και ξυπνήσω όσους φόβους κοίμησα με λόγια θαλπωρής.
    -αυτούς που τη ζωή μου λήστεψαν- 
     
     Πόσο γρήγορα μαραίνονται οι στιγμές!
     Οι τόσες δα , που γρατζουνούν τα σχέδια μας,
     που καταπίνουν τις νύχτες μας
    - με όλα τα αναπάντητα σκοτάδια τους-

     Ανεπαρκής ο κόσμος  μας και  οι ανθρωποι ημιτελείς.
     Τυφλοί γεννιόμαστε και από την ώρα που θα ανοίξουμε τα μάτια μας παλεύουμε.                                       
     Τυφλοί για να καταλήξουμε.

     Υποκριτές στο έργο της ζωής σε θέατρο χωρίς ορχήστρα,
     κρύβουμε επιμελώς τους φόβους μας στα παρασκήνια
     και ασφυκτικά παλεύουμε για μια ηθική 
     και ένα επίθετο  για να τη συνοδεύει. 
     
     Κι εγώ αναζητώ τον λόγο που μ’ έφερε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο.
     Σ’ αυτόν τον εφιάλτη.
     Κι εσύ τους φόβους μου κοιμίζεις με λόγια θαλπωρής. 

1 σχόλιο:

  1. " Τυφλοί γεννιόμαστε και από την ώρα που θα ανοίξουμε τα μάτια μας παλεύουμε.
    Τυφλοί για να καταλήξουμε."
    Υπέροχο αγαπημένη μου Κάτια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή