Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Αντικατοπτρισμοί (Talking to the mirror)




Πάνε ώρες που παρατηρώ έναν  εύθραυστο εαυτό.

Επίμονα επιδίδομαι σε μία άσκοπη συνομιλία

και από τη διπλή φωνή κρέμομαι για να εξαπατώ  την μοναξιά μου.

Ένα βλέμμα, με μια αλλότρια φωνή, πράγματα ακατάληπτα μου γνέφει.

Πράγματα που δεν θα μάθουμε ποτέ.

Για το μάκρος του ορίζοντα και την νύχτα που πάνω του ακροβατεί.

Για το άπειρο που δεν τελειώνει πουθενά και το είδωλο που επ’ άπειρο πολλαπλασιάζεται 
μπροστά σε ένα απατηλό καθρέφτη,

 έτσι που φοβάσαι πως θα αρχίσεις να παρεκκλίνεις από την πραγματικότητα. 

Για μια στιγμή ανείπωτης χαράς που ίσως ζήσουμε

ή πίσω από ‘ένα «σχεδόν ποτέ» θα κρύψει το πρόσωπό της.

Μην τύχει και την κλέψει κάποια ζηλιάρα θλίψη, για να εξαπατά το βάθος της.

-Πόση αλήθεια κρύβεται σ’ ένα «σχεδόν ποτέ»!

- Και μια ιδέα χαράς σε μία άκρη του ουρανού είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αυτό ποτέ μην το ξεχάσεις.

- Σε μισώ.

- Σε αγαπώ .

- Πες μου τι να κάνω; Πες μου; Να μιλάω, να μετράω, να ανασαίνω, να φοβάμαι, τι;

Τα νύχια μου ξερίζωσες για να ενηλικιωθώ. 

Και τώρα μου ζητάς με έναν χρόνο αιμοδιψή να αναμετρηθώ για τα ταριχευμένα αισθήματά μου. 

Γυμνή. 

Δίχως όπλα. 

Άνιση η μάχη.

Στο τέλος όλες οι λέξεις οδηγούν στη σιωπή.

Και ποιον αλήθεια να σαγηνέψεις με ένα εγώ σε εγκατάλειψη.

2 σχόλια:

  1. πολυ μελαγχολια...
    μαλλον μια μεγαλη απογοητευση απαραδεκτη για ενα καλοκαιρι που πρεπει να ειναι γεματο χαμογελα..
    κοιτα να δεις τον αληθινο σου εαυτο μεσα απο τον καθρεφτη..
    φιλια πολλααα κ καλη σου μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και η μελαγχολία είναι μέρος του εαυτού μας, ατόφιο και αληθινό! Θα έρθει και η στιγμή που η χαρά θα καθρεφτίζεται και θα πολλαπλασιάζεται επ' άπειρο. Φιλιά καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή