Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Για μια στιγμή συνειδητότητας, εκεί που τα αστέρια λιώνουν


        
               "Κάποτε ήταν μία κοπέλα που είχε χάσει τον ύπνο της. Έλεγαν πως ήταν δαιμονισμένη. Πως κάποιο κακό πνεύμα και πονηρό τη βασάνιζε με ατελείωτες νύχτες αγρύπνιας. Μία μέρα, βρέθηκε σε κάποια βρύση και τότε άκουσε μία φωνή: "Σκύψε και πιες τρεις φορές κι αργά -  αργά κατάπιε το νερό. Και όσο καταπίνεις , μη σκέφτεσαι , παρά μόνο αυτό, το νερό".
            Κι έτσι κι έκανε. Κι έγειρε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο κι αποκοιμήθηκε. Ώρες πολλές, όπως ποτέ της δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί. Όταν ξύπνησε, όλα ήταν αλλιώτικα. Έγινε καλά. Σαν όλους τους άλλους, ήσυχη κι απερίσπαστη κάθε βράδυ κοιμόταν.
            Η βρύση έγινε ξακουστή. Όσοι έπασχαν από αϋπνία, έπιναν νερό και γιατρεύονταν.
       Πέρασε καιρός και κάποτε η κοπέλα έπαψε να είναι πια καλά. Ολοένα και πιο πολύ επιθυμούσε της νύχτες της αγρύπνιας της. Σαν ζώο έλεγε πως ένοιωθε, έτσι που με τις ώρες κοιμόταν. Η αγρύπνια, έλεγε, την ξεχώριζε από τα ζώα και τους όμοιούς της. Σαν τρελή έκανε. Παρακάλεσε, ικέτευσε να έρθουν ξανά οι νύχτες της αγρύπνιας της. Χαμένος κόπος. Λένε πως τότε τρελάθηκε για τα καλά.
            Πήγε πίσω στην πηγή κι έβαλε τα δάχτυλά της βαθιά στο λαιμό να κάνει εμετό, να διώξει από μέσα της τις τρεις γουλιές. Έβαλε τα δάχτυλα  σπρώχνοντας όλο και πιο δυνατά τα τοιχώματα του λάρυγγά της. Ο εμετός ήταν ακατάσχετος, σαν αιμορραγία. Όσο όμως ξερνούσε, όσο έβγαζε τα σωθικά της , τόσο έβλεπε πως δεν θα τα καταφέρει. Οι τρεις γουλιές είχαν εισχωρήσει στα κύτταρά της , κυκλοφορούσαν στις φλέβες της. Κι έτσι θα πήγαινε  μέχρι το τέλος.
            Τρόμαξε τότε πολύ. Όμως συνέχιζε τον εμετό, έως ότου βγήκανε όλα της τα σωθικά και τίποτα μέσα της δεν έμεινε, παρά μόνο αυτές οι τρεις γουλιές νερό.  Όταν τη βρήκανε νεκρή , δεν είχε μείνει τίποτα από αυτήν. "
  Φωτεινή Τσαλίκογλου, "Έρως Φαρμακοποιός" εκδ. καστανιώτη,1997


           
           Η παραπάνω ιστορία δε θα μπορούσε να είναι παραμύθι. Όχι, τουλάχιστον για παιδιά. Είναι αποτροπιαστική. Μόνο ο άγρυπνος μπορεί να βλέπει το σκοτάδι σιγά σιγά να φθίνει και να επιτρέπει για μια στιγμή στον εαυτό του να βλέπει καθαρά.  Μία μοναδική κι ανεπανάληπτη στιγμή. Εκείνη, που τα μάτια προσπαθούν απεγνωσμένα να συμπεριλάβουν το γενικό και  υπόθεση να κάνουν για το πεπρωμένο που εμπρός τους βρίσκεται. Η κοπέλα της ιστορίας είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα και εξαιτίας του ίσως βρήκε και τη βρύση με την ανθρώπινη μιλιά. Εξαιτίας της επαγρύπνησής της βρήκε αυτό που φανταζόταν ότι ποθούσε. Παραδόθηκε σε αυτό και εκείνο την κατέκλυσε, την έπνιξε, την εξόντωσε.
             Δεν ξέρω πόσο και αν πραγματικά επαγρυπνούμε στις μέρες μας για να συναντήσουμε στο διάβα μας το ιδανικό, το απόλυτο, το μοναδικό, το τέλειο. Δεν ξέρω αν στο νου μας το φθάσιμο στην "Ιθάκη" έχει εδραιωθεί ή σαν υπνωτισμένοι, πειθήνια αποδεχόμαστε μια ζοφερή, αποτροπιαστική - σαν την ιστορία - πραγματικότητα. Ίσως βέβαια, κατά βάθος το γνωρίζω, αλλά αρνούμαι να το αποδεχτώ, εθελοτυφλώ, γιατί η απάντηση με πληγώνει. Φοβόμαστε για το πώς θα αντιδράσει ο εαυτός μας στο σοκ που επιφέρει εκείνη η στιγμή της ψυχικής απογύμνωσης και της νοητικής φώτισης. Και αναμφισβήτητα, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ουσία της ίδιας μας της ύπαρξης, η συντριβή είναι αναπόφευκτη.  


J. W. Waterhouse, "The Lady Clare"


7 σχόλια:

  1. πάντως ομελέτα δε γίνεται αν δε σπάσουν τα αυγά.
    όντως είναι παράξενο που οι άνθρωποι θέλουν να ξεφορτωθούν αυτό που τους διαφοροποιεί και το σίγουρο είναι πως μετά μένουν απλώς ολομόναχοι. τί λυπηρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Κάτια.Νομίζω ότι η διαφορετικότητα έχει πολλές
    όψεις και ίσως και συνέπειες.Το πάν είναι η ιδιαιτερότητα να
    είναι και δημιουργική.Καλές διακοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Summertime Blues και barbakas: Ομολογώ ότι δεν είχα στον μυαλό μου αυτή την προσέγγιση! Περισσότερο με απασχόλησε το θέμα της συνεχούς αναζήτησης για το τέλειο και το μοναδικό. Όπως κι αν ορίζεται αυτό από τον καθένα! Την Ιθάκη μας - όποια κι αν είναι αυτή- . Ευχαριστώ και τους δυο σας για την οπτική που μου προτείνετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για να συναντήσουμε το μοναδικο
    η εκεινο που μας ταιριαζει περισσοτερο
    χρειαζεται να συνειδητοποιήσουμε
    ποιοι ειμαστε, τι γυρευουμε, που παμε
    δυσκολο αν δεν ζησουμε μια αναλογη εμπειρια
    οπως η κοπελα της ιστοριας

    Καληνυχτα


    ΥΓ.
    Ευχαριστω για την επισκεψη


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σίγουρα η αυτογνωσία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τις συναντήσεις με τα θέλω μας...

    Καλή σου νύχτα

    ΥΓ. Ανταποδίδω τις ευχαριστίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή