Σε κοιτώ περίτεχνα να ισορροπείς πάνω σε γαλάζιο φόντο
και με λικνίσματα αργά πότε τον κυματισμό δαμάζεις
και πότε αφήνεσαι να σε τυλίξει το υδάτινο πάθος.
Μα επιτέλους πού ταξιδεύεις; Ποιος είναι ο προορισμός σου;
Μήπως χάθηκες κι εσύ αναζητώντας τη ζωή σου;
Ποια τύχη σε ξεγέλασε;
Ποιο όνειρο σε πρόδωσε και σ' έκανε προορισμό να αναζητάς ότι οι θνητοί αποφεύγουν;
Μην νοσταλγείς πράγματα που ποτέ δεν έζησες
πυξίδα να έχεις εκείνα που θα 'ρθουν
άλλωστε ποτέ κανείς δεν έμαθε τον προορισμό του...
Καλησπέρα.Μακάρι να' χα κάνει τα μισά απ όσα δεν έζησα,δεν θα ένοιωθα ξεγελασμένος.Θα έλεγα οτι έκανα ενα ταξίδι έστω και χωρίς προορισμό.Δεν θα ένοιωθα ακροβάτης σε τριμένο σχοινί να μπαίνω ολο και πιο βαθιά στο μπορντώ και να αφήνω πίσω το γαλάζιο της πατρίδας μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντασιακό ταξίδι τόσο για τον παρία όσο και για τον homo consumens
ΑπάντησηΔιαγραφήΊμερος γελοίος χιμαιρικός για τον δεύτερο κάνει το Εγώ να θέλει να γίνει το Άλλο
Η όψη του ανδρός (άνθρωπος;) προσδοκά να γίνει το αντεστραμμένο είδωλο που φαντασιώνεται στον καθρέφτη
Κι όλα αφορμώνται... από τη βαθύτερη ανάγκη να επουλώσουμε τη μοναξιά μας...
@barbakas: Καλησπέρα! Νομίζω τελικά είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά διαρκώς έναν προορισμό για να δίνει νόημα και σκοπό στην ύπαρξή του. Σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνεις για τις σκέψεις μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@asymbibastosa: Πάντα η μοναξιά αποτελεί κίνητρο και αφορμή για αναζήτηση ενδόμυχων αναγκών του Εγώ μας. Πάντα η ικανοποίηση από τον αντικατοπτρισμό του ειδωλου του Εγω μας δεν θα αρκεί για να πληρωθεί το Άλλο.
Ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου. Σ' ευχαριστώ για την παρακολούθηση!