Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Σοφίτα με θέα ουρανό


Στου νου τα άδηλα δωμάτια,  μια σοφίτα έχω φτιάξει
ευάερη και ευήλια,  
το μέσα μου σκοτάδι να φωτίζει  
κι αέρα καθαρό να στέλνει στην  ψυχή.
Στο  χρώμα της ανάμνησης τους τοίχους  έχω βάψει …
Το έκλεψα  απ ‘ το γαλάζιο του ουρανού σου
 και άφησα τη θύμηση τους πύρινους ήλιους σου  να συντροφεύει
πού και πού να καίγεται από τη φωτιά τους…
Και κάθε που εκβιαστικά θα εισβάλλεις στου είναι μου το χώρο ,
ισορροπιστής πάνω στο ισχνό  σχοινί της ανώφελης ανυπαρξίας
με λόγια θα καίω τη σιωπή …
και απ’ του ουρανού την πόρτα,  της ψυχής το λυκαυγές θα αναζητώ.
                                    

                          Soon this space will be too small
                             and i'll go outside
                             to the huge hillside
                          where the wild winds blow
                            and the cold stars shine...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου