Χέρια τρεμάμενα,
αναζητούν να κρυφτούν μέσα σε μια παλάμη
σιγουριάς.
Αγγίγματα που μαρτυρούν πολλά και όμως δεν
μιλούν.
Βήματα δειλά , αδέξια,
άλματα και στροβιλίσματα, δυο σώματα σμίγουν
αγκαλιαστά.
Μια μυσταγωγική ένωση ξεκινά...
Ο χρόνος διαστέλλεται...
Χόρεψέ με, να χάσω το μυαλό μου.
Χόρεψέ με, να γίνω η ψυχή.
Να βρω κάτι από τον εαυτό μου,
να πιαστώ από το υπέρτατο εκείνο φως σου,
- την παιδική αστροφεγγιά της καρδιάς μου.-
Μάθε μου να περπατώ.
Βήμα το βήμα να σ’ ανακαλύπτω
Βήμα το βήμα να ξεκλειδώνω τα μάτια σου που
μου μιλούν
καθώς τα βλέμματά μας διασταυρώνονται.
Βήμα το βήμα να ψηλαφώ την αλήθεια σου,
-αυτή
που σε ορίζει.-
Μη μιλάς, κράτα με κοντά στο σώμα σου, μη μ’
αφήνεις και κοίταζέ με.
Τα χέρια σου τα δυνατά ,
δρόμοι να γίνονται που οδηγούν τον κόσμο μου,
για να ακουμπώ την ψυχή μου πάνω σου και αυτή να ξεκουράζεται.
Από ποιον ουρανό να πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου...
